من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم

یه شوهر هم نداریم 

که تو کوچه، صبح ها وقتی  که هردومون داشتیم میرفتیم سرکار ،ما را دیده باشه،تا عمر داریم قضیه زمین خوردن ما را هی بخواد تعریف کنه  و ما هم هی  به بینی مون اشاره کنیم که یادش نره خودشم یه بار دستش تو بینیش گیر کرده بود سرصبحی، وگرنه چاله های محل که خیلی وقته پرشده و کی به کیه!! 

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید شوهرم پیدا و دلم شاد کنید!!

یه شوهرم نداریم 

وقتی  با یکی دعوامون شد به روی مبارک نیاریم که ناراحتیم و بهش زنگ بزنیم :عزیزم کجایی که دلم برات لک زده؟

پاشیم بریم بیرون،زیر سی و سه پل طور جایی،یکی هم بزنه زیر آواز و ما هم گوله گوله اشک بریزیم و اصن هم به روی مبارک نیاریم که چی شده  و مهم اون بغل دستی ه هست که نمیدونم الان کجاااست؟!!!!!

قابل انتقال به غیر

یه شوهرم نداریم که 

نداشته باشیم،انگار همه چیمون کامله این قلم مونده